මේ කාම සමුදය, කාම නිරෝධය කියන තැනින් අපිට හම්බවෙනවා කාමය හැදුනෙ කොහොමද කියන කාරණාව. එතකොට දැනට දකින්න ආර්ය විනයේ කාම ගුණයි කියන තැනක අපිට හම්බවෙනවා කාමය. මෙන්න මේක තමයි කාමය. කාමය කියන කොට ඔය පින්වතුන් දකින්න ඕන වස්තු කාම, ක්ලෙශ කාම කියන දෙක. ඒ වස්තු කාම ක්ලේශ කාම කියන දෙකෙන් දකින්න ඇහැ - රූප, කණ - ශබ්ද වගේ දෙවල් වස්තු කාමය. ඒ අරබයා ඇති තණ්හාව ස්නේහය ක්ලේශ කාමය, මෙන්න මේක තමයි ‘කාමා භික්ඛවෙ වේදිතබ්බා’ කියන කොට දකින්න ඕන. ඒ විතරක් නෙමෙයි මේ කාමය ගැන තව මෙහෙමත් දකින්න ඕන. මට ටිකක් මතක මදි. නමුත් ක‍්‍රම කීපයක් තියෙනවා. ක‍්‍රම එකොළහක් බුදු රජාණන් වහන්සෙ දේශනා කරනවා මේ කාමය ගැන දකින්න කියලා. මේ වස්තු කාමය ක්ලේශ කාමය නිකම්ම එකක් නෙමෙයි මෙන්න මෙහෙම එකක් කියලත් දකින්න ඕන. කොහොමද?
අංගාරකාසුපමා කාමා - කාමය කියන්නෙ ගිනි අඟුරු වලක් වගෙයි. කියලා දකින්න කියනවා. බුදුරජාණන් වහන්සේ. ඇයි ඒ? සැප කැමති. දුක අකමැති, දුක පිළිකුල් කරන යම්කිසි පුරුෂයෙක් ඉන්නවා නම් ඒ පුරුෂයගෙ කැමැත්ත මොකක් ද? සැප කැමතියි. දුක අකමැතියි. දුක පිළිකුල් කරනවා. සැපයි ප‍්‍රාර්ථනා කරන්නෙ. මෙන්න මෙහෙම පුරුෂයෙක් ඉන්නවා විශාල ගිනි අඟුරු වළක් තියෙනවා ගිනිදැල් නෑ. නමුත් හාත්පස දිලිසෙන විශාල ගිනි අඟුරු වළක් තියෙනවා. බලවත් පුරුෂයො දෙන්නෙක් ඇවිල්ලා අර පුරුෂයගෙ අත් දෙකෙන් අල්ලගන්නවා බාහු දෙකෙන්. කොයි පුරුෂයගෙද? සැප කැමති, ජීවත්වෙනු කැමති, දුක පිළිකුල් කරන පුරුෂයාගෙ. අත් දෙකෙන්ම
අල්ලගෙන මේ ගිනි අඟුරු වළට ඇදගෙන එනවා. ගිනි අඟුරු වළට දාන්න ඇදගෙන එන මේ පුරුෂයාව අඩියක් අඩියක් ගානෙ ගිනි අඟුරු වලට කිට්ටු වෙනවා කියන්නෙ තමන්ගෙ බලාපොරොත්තුවම අත හැරෙනවා. මොකක්ද බලාපොරොත්තුව සැප කැමතියි. ජීවත් වෙන්න කැමතියි. දුක අකමැතියි. ලැබෙන්නෙම මොකක් ද මෙයාට. දුක ලැබෙනවා සැපම නැතිවෙනවා. ජීවත්වීමේ කැමැත්තම නොලැබෙනවා. එබ`දු වූ පුරුෂයෙක් ගිනි අඟුරු වලකට දැම්මොත්, ගිනි අඟුරු වළ නිසා හාත්පස දැවෙනවා නම් මරණය හෝ මරණය සමාන දුකට පත් වෙනවා නම් ඒ හේතුවෙන් මේ පුද්ගලයාගෙ ප‍්‍රාර්ථනාවම කැමැත්තම අතහැරෙනවා නම් මේ කාමය කියන එක එබ`දු විදියකට දකින්න කියනවා.
ආර්ය විනයෙ කාම ගුණ වෙච්ච තැනක, අපි කාමය නිර්මාණය කරගෙන ඉන්නවා. අද අපි හිතාගෙන ඉන්නෙ මේ කාමය කියන එක ඒ කියන්නෙ ගෙවල් දොරවල්, යාන වාහන, ඉඩ කඩම් කියලා මේ අපි සැප වි`දිනවා. අපි මේ සතුටු වෙනවා. අපිට පිහිටක් පිළිසරණක් ඇතුව ඉන්නවා කියලා අපි හිතාගෙන ඉන්නෙ. ගෙවල් දොරවල්, යාන වාහන මේවා ගොඩක් අපි වටේ ළංකර ගත්තහම, අපිට සාමාන්‍යයෙන් කෙලෙසුන්ගෙන් ගැවසීගත් අපේ මනසට හිතෙන්නෙ අපි පිහිටක් ඇතුව ඉන්නවා. සරණක් ඇතුව ඉන්නවා දුකෙන් මිදෙන ක‍්‍රමේක ඉන්නවා කියලා. නෑ. අපි කවුරුවත් එහෙම වටකරගත්තා කියලාවත් වට කර නොගත්තත් කාමය තුළ ඉන්න කෙනා පිහිටක්, සරණක් ඇතුව ඉන්නවා එහෙම නෙවෙයි. ඒකට පෙන්නනවා අංගාරකාසුපමා කාමා. කාමය ගිනි අඟුරු වළක් වගෙයි. මේ ලෝකෙ සත්වයා සැප කැමතියි. ජීවත්වනු කැමතියි. දුක පිළිකුල් කරනවා. එබ`දු ලෝකයාට දවසින් දවස සැප තමන් කෙරෙන් අයින් වෙනවා නම්, දුක තමන් කෙරේ ළං වෙනවා නම්, ජීවත් වීමේ බලාපොරොත්තුව මොහොතින් මොහොත අත අරවනවා නම්, ඒ ටික ඔක්කොම කරනවා කියනවා මේ කාමය. මේ කාමයෙන්, කාම රාගයෙන් මඩනාලද සිතින් යුක්ත කෙනා, මෙලොවම කාම රාගය නිසා නොයෙක් දුක් දොම්නස් වලට පත් වෙනවා. සංසාරික වශයෙන් ද සතර අපාය ආදි දුක්වලට පත්වෙන්න තියෙන අකුසල ධර්ම කෙරිලා, ඒ අකුසල ධර්මයන්ට පත්වෙනවා, පත් කරනවා සැප කැමති වුනාට දුකම ලබා දෙන ධර්මයක් නිසා කාමය දකින්න කියනවා මොකක්ද අංගාරකාසුපමා කාමා.
ඊට පස්සෙ අට්ඨික`ඞඛලූපමා කාමා. කාමය ඇටසැකිල්ලක් වගේ දකින්න කියනවා මොකක්ද? මස් නැති ලේ තැවරුන ඇට කෑල්ලක්, සතෙක් මරන තැනක ඇට කෑල්ලක් සුනඛයෙකුට වගේ විසි කළොත්, ඒ සතා මොකද කරන්නෙ ලේ තැවරුන මේ ඇට කෑල්ල ලෙවකනවා. ලෙව කෑවට බඩ එහෙම පිරෙන්නෙ නෑ. ඊට පස්සෙ මේ ඇට කූර හපනවා. හපනකොට, හපනකොට, හපනකොට මොකද වෙන්නෙ. තමන්ගෙ කට තුවාල වෙලා ඒ ඇට කෑල්ලෙ ලේ ගෑවෙනවා. තමන්ගෙ කට තුවාල වෙලා ලේ රහ දැනෙනවා. ඒ සතා හිතනවා කියන්නෙ මේ ඇට කූරෙ තියෙන රහ තමයි දැනෙන්නෙ කියලා තව හපනවලූ. දැන් අලි කටු කන්නෙ. අලියා ඔය අන්දර කටු වගේ කටු ජාති කන්න හරි කැමතියි. හරි ආසයි. ඇයි ඒ? ඒ කටු කනකොට කටේ ඇනිලා ලේ එනවා. ලේ එනකොට ඒ ලේත් එක්ක තව හපනවා දැන් අලියා හිතන්නෙ මේ අන්දර කටු වලින් තමයි මේ රහ එන්නෙ කියලා. ඒ වගේ මේ ලෝකයා ද පෙන්නනවා මේ කාමය නිසා බඩපිරුන කෙනෙක් නෑ. කුස පිරුන කෙනෙක් නෑ. ඇති වෙච්ච කෙනෙක් නෑ. කාම සැපයෙන් සන්තර්පණය වෙච්ච පිරිච්ච කෙනෙක් ඉන්නවද බලන්න කවුරුවත් නෑ.
අලියා අර ලේ රහ දැනෙන්න දැනෙන්න තවත් හපනවා වගේ අපි හිතාගෙන ඉන්නවා දරු මල්ලො, ගෙවල් දොරවල්, මිල මුදල් ඔන්න මේවා එකතු කරනවා. එකතු කරන කොට මේවා එකතු කළානෙ කියලා මනෝ සම්ඵස්සයෙන් උපදින සැපයක් අපි වි`දිනවා. ඒක මනෝ සම්ඵස්සයෙන් උපදින සැපේ. අපි හිතපු නිසා උපදින සැපයක්. අපි හිතනවා මේ වස්තූන් එකතු කරපු නිසා සැප එනවා කියලා. ආයෙත් එකතු කරනවා. ආයෙත් මට රත්තරං ගොඩක් තියෙනවනේ කියලා හිතනවා. හිතපු නිසා අපිට සෝමනස්සයක් එනවා. දැන් මේ හිතපු නිසා අපිට සැපයක් එන්නෙ. හිතන්නෙ මේ එකතු කරපු නිසයි මේ සැපය එන්නෙ. මට දරු මල්ලො, ගෙවල් දොරවල් තියෙනවනේ කියලා අපි හිතනවා. මනෝමයෙන් සිහි කරනවා. සිහි කරපු නිසා ඒ මනෝ ස්පර්ශය නිසා අපිට යම් සොම්නසක් එනවා. අපි හිතනවා මේවා එකතු කරපු නිසයි. ආයෙත් එකතු කරනවා. එහෙම කරන්නේ නැද්ද අපි? අර සතා ටිකක් හපනකොට කටේ ඇනෙනවා කටු. ලේ එනවා ඒ තමන්ගෙම ලේ රහ තමන්ට දැනෙනවා. හිතන්නෙ කොහොමද? එයාගෙ සංඥාව එන්නෙ කොහොමද? බාහිර කටු වලින් තමයි මේ රහ එන්නෙ. ඒ වගේ ගෙවල් දොරවල්, යාන වාහන ඉඩ කඩම්, මිල මුදල් එකතු කරනවා. මට
දැන් මෙහෙම දේවල් තියෙනවනෙ කියලා හිතින් සිහි කරනවා. හිතින් සිහි කරපු නිසා සෝමනස්සයක් එනවා. දැන් බැරිවෙලා හිතින් සිහි නොකළොත් ඕගොල්ලන්ට මේවා කොච්චර ගොඩ ගැහුවත් සැපක් එනවද? නෑ. හිතින් සිහි කරපු නිසා, චිත්ත ස්පර්ශය නිසා සැපක් එනවා. ආයෙත් හිතනවා මොකෙන්ද එන්නෙ. මේවා එකතු කරපු නිසා කියලා ආයෙත් එකතු කරනවා.
ඊට පස්සෙ බාහිර වස්තූන් කයට ගැටීම නිසා, කාය ස්පර්ශය නිසා සැපක් එනවා. ආපහු හිතනවා මොකක්ද? මේ සැපය එන්නෙ බාහිර වස්තු නිසා කියලා ආයෙත් ඒකට අතදානවා. අර මං කියන්නෙ ඉස්සරහ පිඟානක අපිට හොඳට ලස්සණට අයිසිං කරලා හොඳ කේක් කෑල්ලක් තියෙනවා. දැන් කෑල්ලක් කඩලා කනවා. කටේදි කෙළත් එක්ක මිශ‍්‍ර වෙලා වමනෙ ගොඩක් වෙලා හපනවා. හපනකොට වමනෙ ටික හැපීම නිසා සැපයක් එනවා. ආයෙ පෙන්නනවා මොකක්ද මේ කේක් කෑල්ල නිසයි සැපය. ආයෙත් අතදානවා. දැන් මේ සැපය ආවෙ කේක් කෑල්ල හින්දද? නෑ මොකක් හින්දද? වමනෙ ගොඩ නිසා. දැන් බැරිවෙලා ඕගොල්ලො හරි රහයි කියලා වි`දින ඒ කටේ තියෙන ටික අතට ගන්නකො. අතට ගත්තොත් පිඟානෙ තියෙන ටිකවත් කයිද? කකා ඉන්න කෙනෙක් ඒ ළඟම ඉන්න කෙනෙක් කටේ තියෙන ටික බිමට දැම්මොත්, වමනෙ දැම්මොත් පලාතෙ ඉන්නවද? ඔන්න ඔහොම තැනකින් දැන් සැප වි`දින්නෙ. අලියා කටු ඇනිලා දැන් ලේ රහ එන්නෙ උගේම ස්පර්ශයෙන්. නමුත් එයාගෙ සංඥාව යන්නෙ කොහේට ද? කටු ටිකට. ඒ වගේ දැන් කේක් කෑල්ල හපනකොට තමයි එන්නෙ මොකක්ද? රසය. නමුත් අපේ සංඥාව යන්නෙ මොකේටද? පිඟානෙ තියෙන එකට. දැන් කේක් කෑල්ලෙන් ද මේ රසය වි`දින්නෙ. වමනෙ ටිකෙන්ද? වමනෙ ටිකෙන් රස විඳ විඳ කේක් කෑල්ල කියලා හිතනවා. අර අලියා කරපු දේම නෙමෙයිද කරන්නෙ. අර ඇට කූර ලෙවකාපු බල්ලා කරපු දේම නෙමෙයිද? කරන්නෙ. මුළු කාමයම ඔය වගේ නෙමෙයිද?
දැන් පි‍්‍රය මනාප ලස්සන කෙනෙක් හෝ දෙයක් හෝ අල්ලනවා කියන්නකො. කාය ස්පර්ශය නිසා පොට්ඨබ්බය නිසා අපිට බාහිර අරමුණු කයට ගැටීම නිසා සැපක් වි`දිනවා. අපි අරමුණු කරන්නේ මේ ඇහැට පේන දේ තමයි හැපෙන්නෙ කියලා. වෙන්නෙ වෙන එකක් හිතා ගන්නෙ වෙන එකක්. දැන් දිවට ගැටෙන්නෙ වෙන එකක්. පේන කේක්
කෑල්ල වෙන එකක්. නමුත් හිතාගන්නෙ වෙන එකක්නේ අපි. ඒ වගේ. ඔන්න ඔය වගේ අර්ථයෙන් මේ කාමය කියන එක කිසිම වෙලාවක කුසගින්න හැදුන සුනඛයෙක් ඇට කූරක් ලෙව කෑවා කියලා කවදාවත් බඩ පිරෙන්නෙ නෑ කියනවා ඒ වගේ කාම පිපාසයෙන් යුක්ත කෙනාට ඇති තරම් රූප පෙන්නන්න. පිරෙන දවසක් නෑ. ඇති තරම් ශබ්ද අහන්න. පිරෙන දවසක් නෑ. පුළුවන් තරම් ගඳ සුවඳ ආඝ‍්‍රාණය කරන්න. පිරෙන දවසක් නෑ. රස වි`දින්න එක එක විදියට හිත කියන කියන විදියට රස කෑම හදලා කන්න ඇති දැන් නේ. ඇතිවෙලාද? ම්හු. පිරුනෙ නෑ. කයට හිත කියන කියන විදියෙ කාය ස්පර්ශ දෙන්න. පිරුන දවසක් නෑ. පිරෙන දවසක් නෑ. ඒ නිසා අට්ඨික`ඞඛලූපමා කාමා. කාමය කියන්නෙ කවදාවත්ම තෘප්තියකට පත්වෙන්න බැරි, පත්කරවන්නෙ නැති දෙයක්, ඒකම ඒකෙ ආදීනවයක් නෙවෙයිද? ඒකම ඒකෙ වෙහෙසක් නෙමෙයිද? පුරවන්න බැරි දෙයක් පුරවන්න කියලා හදන මේ ගතියම. කාමය කියන එක මෙන්න මෙබ`දු ආදීනවයකින් යුක්තයි කියලත් දකින්න, වස්තු කාම, ක්ලේශ කාම කියලා නිකම් දකින්න එපා. අපි වි`දින කාමය දකින්න. මොකක්ද? අට්ටික`ඞඛලූපමා කාමා, කාමය කියන එක ඇටසැකිල්ලක් වගෙයි.
මාංසපෙසුපමා කාමා, කාමය කියන එක මස් වැදැල්ලක් වගෙයි කියනවා. මස් කුට්ටියක් අරගෙන මස් කපන තැනක මනුස්සයෙක් මස් ටිකක් කපලා පැත්තකින් තියලා යනකොට උකුස්සෙක් ඇවිල්ලා මස් කැටියක් ගහගෙන යනවා. දැන් මස් කැටිය කටේ තියෙන කොට මොකද කරන්නෙ අනික් උකුස්සො ඔක්කොම කොටනවා කියනවා ඒ උකුස්සට. මස් කැටිය තියෙන තාක්ම බේරෙන්න බෑ. බැරිවෙලා ඌ ඒක අතහරිනවා. එතකොට තව එකෙක් ගත්තොත්. ගත්ත එකාට කොටනවා. මේ කාමය කියන එක දකින්න කියනවා මාංසපේසි උපමාවෙන්. කාමය ගත්ත කෙනා හරියට, කාමය අල්ලාගත්ත කෙනා මොකද වෙන්නෙ අපි කියමු ඔන්න ඉඩකඩම්, ලොකු විශාල වත්තක්
තියෙනවා. ඒක ගත්තා. දැන් ඒ වත්ත නිසා ඒකෙ හරියට වැඩ කරන්නෙ නෑ. හරියට ඵලදාවක් නෑ. නොයෙක් දේවල් ගැන දුක් දොම්නස් ඔන්න එයාව පන්නගෙන එනවා. පි‍්‍රය විප්පයෝග දුක්ඛ, අපි‍්‍රය සම්පයෝග දුක්ඛ. නොයෙක් දේවල්. බැරිවෙලා අයියෝ මේක කරදරයි කියලා කාට හරි විකුණලා දැම්මොත්,දැන් එයා නිදහස් වෙනවා. අර දුක් ටික ඔක්කොම එයා පන්නාගෙන එනවා. ඒක කාට හරි විකුණලා දැම්මොත් දැන් ඒ දුක් ටිකෙන් එයා මිදෙනවා. අනික් කෙනා අහුවෙනවා.
තියෙනවා. ඒක ගත්තා. දැන් ඒ වත්ත නිසා ඒකෙ හරියට වැඩ කරන්නෙ නෑ. හරියට ඵලදාවක් නෑ. නොයෙක් දේවල් ගැන දුක් දොම්නස් ඔන්න එයාව පන්නගෙන එනවා. පි‍්‍රය විප්පයෝග දුක්ඛ, අපි‍්‍රය සම්පයෝග දුක්ඛ. නොයෙක් දේවල්. බැරිවෙලා අයියෝ මේක කරදරයි කියලා කාට හරි විකුණලා දැම්මොත්,දැන් එයා නිදහස් වෙනවා. අර දුක් ටික ඔක්කොම එයා පන්නාගෙන එනවා. ඒක කාට හරි විකුණලා දැම්මොත් දැන් ඒ දුක් ටිකෙන් එයා මිදෙනවා. අනික් කෙනා අහුවෙනවා.
ඒ විතරක් නෙමෙයි ඒ වත්ත නිසා මෙලොව විතරක් නෙමෙයි පරලොව වශයෙන් ද වෙන අකුසල කම_. සේවකයො හරියට වැඩ කරන්නෙ නෑ. බනින්න වෙනවා. නින්දා කරන්න වෙනවා. අපහාස කරන්න වෙනවා. ඒකට හතුරුකම් කරන කෙනාට ලෝකෙ ඉතින් ඔක්කොම මෛති‍්‍රයෙන් ම කරන්න බෑනෙ. පුළුවන්, දහමක් තියෙන කෙනාට. නමුත් ලෝකෙ කාමෙන් පිරිච්ච කෙනා එහෙම කරන්නෙ නෑ. ඒකට එකට එක කරන්න හදනවා. ඔන්න සම්පරායික වශයෙන් අකුසල්, මෙලොව වශයෙන් උපක‍්‍රම කරන්න වෙනවා. ඉතින් ඒ මස් කෑල්ල අත නොහැර තිබුනොත් මොකද වෙන්නෙ. මෙලොව පරලොව වශයෙන් දුක් වි`දින්න තියෙන හේතු ටික එයා අනුවම ලූහු බ`දිනවා. බැරිවෙලා එයා ඒක අත හැරියොත් විකුණලා දැම්මා කියන්නකො වෙන කෙනෙක් ගත්තොත්. දැන් මොකද වෙන්නෙ. ගත්ත කෙනාට මෙලොව පරලොව වශයෙන් දෙකෙන්ම දුක් වි`දින්න තියෙන හේතු ටික එයාව පන්නගෙන එනවා. ඒ වගේමයි අපි දරුවො කියලා හිතාගෙන ඉන්න තැනත්, ගෙවල් දොරවල් කියලා හිතාගෙන ඉන්න එකත් මමයි කියලා හිතාගෙන ඉන්න තැනත්, මේ ඔක්කොගෙම එහෙමයි.
මතු සම්බන්ධයි!
ලබුනෝරුව කන්ද ආරණ්‍ය සේනාසනවාසී අති පූජ්‍ය මාන්කඩවල සුදස්සන හිමියන් විසින් පවත්වන්නට යෙදුනා වූ ධර්ම දේශනයක් මෙසේ ලිඛිත මාධ්‍යයෙන්, කොටස් වශයෙන් පල කිරීමකි. දේශන විලාශයේ එන හඬ හැසුරුම් කියවීමේ දී හමු නොවන බැවින් ගැටළු සහගත තැන් හමුවිය හැකිය. එහෙත් මෙයින් ලබාගත හැකි ධර්මාවබෝධය අති විශාල බැවින් ප‍්‍රවේශමෙන් කියවා තේරුම් ගන්නට උත්සාහ කරන මෙන් කාරුණිකව ඉල්ලමු.
සියළු දානයන් අතර ධර්ම දානයම අග‍්‍ර වන්නේය. මෙම සදහම් පණිවිඩය සියළු දෙනා අතර Share කර ධර්ම දානමය උතුම් පුණ්‍යකර්මයට ඔබත් දායක වන්න!
තෙරුවන් සරණයි! චතුරාය්‍ය සත්‍යය අවබෝධ වේවා!